اختلال خواب شیفت کاری چیست؟
تاریخ انتشار: ۲۴ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۹۰۱۱۳
بر اساس یافته‌های مطالعات معتبر، محققان معتقد هستند ساعت ۱۰ تا ۱۱ شب بهترین زمان برای خواب و کمک به حفظ سلامت قلب است. آنها توضیح می‌دهند که زمان خواب بهینه با چرخه شبانه روزی بدن و قرار گیری در معرض نور روز مطابقت دارد. از این رو پیروی از یک برنامه منظم خواب شبانه و همچنین ورزش و تغذیه در زمان‌های مناسب، می‌توانند به ما کمک کنند تا سلامت خواب خود را تضمین کنیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برای بسیاری از افراد، زمان خواب صرفا زمانی است که بتوانند بخوابند. با این حال با استناد به یافته‌های علمی، همه ما باید از زمانی ایده آل برای خوابیدن به خاطر سلامت قلب خود پیروی کنیم. طبق مطالعه‌ای جدید در بریتانیا که از طریق مجله قلب اروپایی قابل دسترسی است، اگر قصد محافظت تمام و کمال از قلب خود را داریم باید هر شب بین ساعت ۱۰ تا ۱۱ به رختخواب برویم.
دیوید پلنز، نویسنده مطالعه و مدرس ارشد علوم اعصاب سازمانی دانشگاه اکستر در این خصوص می‌گوید: مطالعه ما نشان می‌دهد که زمان بهینه برای خوابیدن در نقطه خاصی از چرخه ۲۴ ساعته بدن قرار دارد و هرگونه انحراف از این زمان ممکن است برای سلامتی مضر باشد. در این میان خطرناک‌ترین زمان خواب بعد از نیمه شب محسوب می‌شود، زیرا ممکن است احتمال دیدن نور صبح را کاهش دهد و چرخه بیولوژیکی را دچار اختلال کند.
وی ادامه می‌دهد: "بدن دارای یک ساعت داخلی ۲۴ ساعته به نام چرخه شبانه روزی است که به تنظیم عملکرد فیزیکی و ذهنی ما کمک می‌کند. نتایج نشان می‌دهند که خواب زود هنگام یا دیر وقت ممکن است باعث اختلال در ساعت بدن و پیامد‌های نامطلوب برای سلامت قلب و عروق شود. "
با توجه به نکات مذکور به راحتی می‌توان پیشبینی کرد که ساعات خواب نامنظم همانند وضعیتی که در مشاغل شیفتی با آن رو به رو هستیم، چه تاثیری بر سلامت جسمی و روانی انسان به دنبال دارند.
اختلال خواب شیفت کاری (SWSD) نوعی اختلال خواب مرتبط با ریتم شبانه روزی است که می‌تواند افرادی را که در ساعات غیر معمول مانند شیفت‌های شبانه کار می‌کنند تحت تاثیر قرار دهد. این اختلال باعث ایجاد مشکلات مختلف در به خواب رفتن، حفظ خواب و همچنین احساس خواب آلودگی به طور ناخواسته می‌شود. وضعیت مذکور با تغییر سبک زندگی، نور درمانی و یا تجویز دارو قابل درمان است.
این اختلال معمولا افرادی را تحت تاثیر قرار می‌دهد که در ساعات خارج از «عرف اداری» یعنی از ۸ صبح تا ۴ بعد از ظهر کار می‌کنند. این مسئله می‌تواند شیفت‌های شبانه، صبح زود یا چرخشی را به خود اختصاص دهد.
ریتم‌های شبانه روزی شامل تغییرات فیزیکی، ذهنی و رفتاری هستند که در یک چرخه ۲۴ ساعته جای می‌گیرند. این فرآیند‌های طبیعی در درجه اول به نور و تاریکی پاسخ می‌دهند. در مقابل مشاغل شیفتی به ویژه شیفت شب برخلاف ساعت درونی بدن یا ریتم شبانه روزی اکثر افراد هستند.
اختلال خواب شیفت کاری مشکلی شایع است. غالبا ۱۰ تا ۴۰ درصد از افرادی که در شیفت‌های غیر معمول از نظر ساعات کاری فعال هستند، تحت تاثیر این اختلال قرار می‌گیرند.
سایر علائم SWSD به غیر از مشکل بی خوابی یا خواب آلودگی طی ساعات روز عبارت اند از:
- مشکل در تمرکز
- سردرد
- کمبود انرژی
- کاهش هوشیاری حین کار
- خلق و خوی ضعیف و تحریک پذیری
اگر در مشاغل شیفتی فعالیت دارید و هر یک از این علائم را تجربه می‌کنید، هرچه سریع‌تر با یک پزشک مشورت کنید.
چه چیزی باعث SWSD می‌شود؟
اختلال خواب شیفت کاری (SWSD) ناشی از عدم تطابق میان ساعت داخلی بدن و محیط خارجی است که بر زمان و مدت خواب تاثیر می‌گذارد.
به طور معمول، نشانه بصری نور و مشخصا نور خورشید ساعت داخلی بدن را طی یک دوره ۲۴ ساعته فعال می‌کند. نور از طریق چشم دریافت و به کمک "مرکز کنترل" مغز پردازش می‌شود. در ادامه زنجیره‌ای از فرآیند‌های داخلی مانند ترشح هورمونی فعال می‌شوند که به بدن زمان بیدار شدن از خواب و شروع روز «فعال» را یادآوری می‌کنند.
عوامل دیگری که به طور قابل توجه به تنظیم ساعت داخلی بدن ما کمک می‌کنند شامل موارد زیر هستند:
- ملاتونین: ملاتونین یک هورمون طبیعی است که در روند خواب نقش دارد. غده پینه آل در مغز بالاترین سطوح ملاتونین را طی ساعت شب (تاریکی) و حداقل میزان آن را طی ساعات روز (نور) آزاد می‌کند.
- کورتیزول: کورتیزول هورمونی است که توسط غدد فوق کلیه تولید و آزاد می‌شود. در شرایط عادی، شب هنگام که آماده خواب می‌شویم، سطح کورتیزول کاهش می‌یابد. متقابلا صبح‌ها درست قبل از بیدار شدن سطح این هورمون به اوج خود می‌رسد. (کورتیزول چندین نقش مهم دیگر خارج از چرخه شبانه روزی نیز بر عهده دارد).
برای افرادی که در شیفت‌های غیر متعارف کار می‌کنند، هیچ یک از فاکتور‌های نام برده با ساعات بیداری و خواب همخوانی ندارند و این موضوع می‌تواند بر خواب و بیداری تاثیر منفی بگذارد.
نحوه مدیریت SWSD
روش‌های اصلی مدیریت عوارض ناشی از SWSD عبارت اند از:
- ایجاد تغییراتی در روتین زندگی یا برنامه کاری شما (تا حد امکان)
- ایجاد تغییراتی در نظم خواب شبانه
- نور درمانی
- مصرف مکمل‌های ملاتونین
- مصرف دارو‌های خواب آور تحت نظر پزشک
منبع: برنا
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: اختلال خواب شیفت کاری اختلال خواب شیفت کاری شبانه روزی ساعت داخلی ۲۴ ساعته
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۹۰۱۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هر روز چقدر باید بنشینیم، بخوابیم، بایستیم و ورزش کنیم؟
به گزارش صدای ایران از روزیاتو، محققان دقیقاً کشف کرده‌اند که برای داشتن و حفظ قلب سالم، هر روز چقدر باید بنشینیم، بخوابیم، بایستیم و ورزش کنیم.
کارشناسان سال‌ها هشدار داده‌اند که عدم تحرک و نشستن بیش از حد در طول روز خطر مشکلات سلامتی متعددی از جمله افزایش وزن، دیابت نوع ۲، سرطان و حتی مرگ زودهنگام را افزایش می‌دهد.
اکنون تیمی از محققان می‌گویند که ما باید فقط شش ساعت در روز بنشینیم.
تنها دو ساعت در روز را باید به ورزش‌های سنگین مانند ورزش در باشگاه یا پیاده‌روی سریع اختصاص دهید.
انجام ورزش‌های سبک، مانند انجام کار‌های خانه یا درست کردن شام، باید دو ساعت دیگر را به خود اختصاص دهد.
وقتی نوبت به خواب می‌رسد، هشت ساعت و بیست دقیقه را برای خوابیدن کنار بگذارید.
اما به گفته محققان، افراد تنها زمانی مزایای ماندگار این اقدامات را بر سلامت قلب خود تجربه خواهند کرد که این فعالیت‌ها را به طور منظم انجام دهند.
دکتر کریستین برکنریج، نویسنده این مطالعه و کارشناس فیزیولوژی ورزش در دانشگاه فناوری سوئینبرن تصریح کرد:
برای نشانگر‌های متنوع سلامت، از اندازه دور کمر گرفته تا سطح گلوکز ناشتا، سطوح مختلفی از هر رفتار در نظر گرفته می‌شود.
این تجزیه و تحلیل طیف گسترده‌ای از نشانگر‌های سلامت را در بر می‌گیرد و هدف آن سلامت کلی بدن است.
البته همیشه حرکت کردن و فعالیت تا جایی که می‌توانید توصیه می‌شود. به خصوص زمانی که زندگی بسیاری از ما جلوی نمایشگر‌ها می‌گذرد.
انجام فعالیت‌های بدنی و خوابیدن، به سلامت متابولیک قلبی ما کمک می‌کند.
محققان داده‌های بیش از ۲،۳۰۰ داوطلب ۶۰ ساله را تجزیه و تحلیل کردند. یک چهارم آنها دیابت نوع ۲ داشتند.
آنها فعالیت داوطلبین را به مدت هشت روز بررسی کرده و کل زمان نشستن، ایستادن و خوابیدنشان را محاسبه کردند.
سپس این تیم نشانگر‌های سلامت را در میان شرکت‌کنندگان از جمله اندازه دور کمر، سطح گلوکز و انسولین مقایسه کردند.
آنها دریافتند کسانی که نشانگر‌های «بهینه ای» دارند، به طور قابل ملاحظه‌ای زمان کمتری را برای نشستن و زمان بسیار بیشتری را برای انجام فعالیت‌های بدنی صرف می‌کنند.
افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ و دارای «ترکیب بهینه به طور متوسط» نیز زمان بیشتری را به خواب اختصاص می‌دادند.
محققان در مقاله‌ای در مجله Diabetologia افزودند:
بی‌تحرکی روی سلامت قلب تاثیر می‌گذارد. زمان بیشتری که برای انجام فعالیت‌های بدنی صرف می‌شود، با حساسیت به انسولین، کاهش درصد چربی و کاهش سطوح تری‌گلیسرول و کلسترول همراه است.
با این حال، محققان اذعان کردند که این داده‌ها صرفاً یک «توصیه» است و زمان هر فعالیت باید «واقع‌بینانه و متعادل» باشد.
ممکن است مشکلاتی در جمع‌آوری داده‌ها در تمایز دقیق مدت زمان اختصاص داده شده به هر یک از انواع فعالیت‌های اندازه‌گیری شده در شرکت‌کنندگان وجود داشته باشد.
به عنوان مثال، در این پژوهش ایستادن بسیار شبیه به فعالیت بدنی سبک ثبت می‌شد.
این که زمان خود را به جای انجام فعالیت‌های بدنی با چه کاری جایگزین کنید هم به طور طبیعی بر نتایج تأثیر می‌گذارد.
به عنوان مثال، اگر خوابیدن جایگزین زمان ورزش شود، ممکن است برای سلامتی مضر باشد، اما اگر جایگزین زمان نشستن و عدم تحرک شود، مفید است.
به همین دلیل است که ما به دستورالعمل‌های یکپارچه‌ای با در نظر گرفتن طیف کامل رفتار انسانی نیاز داریم.
اگرچه اختصاص دادن زمان بیشتری به ورزش کردن توصیه می‌شود، اما انجام ۱۰ ساعت ورزش و حذف ساعات نشستن عملاً امکان‌پذیر نیست. استفاده از زمان باید واقع‌بینانه و متعادل باشد.
همچنین باید اذعان کنیم که این داده‌ها توصیه‌ای برای یک فرد بزرگسال سالم و توانا است. همه ما شرایط مختلفی داریم و مهمتر از همه، حرکت کردن و فعالیت باید سرگرم‌کننده باشد.
در حالی که محققان محاسبه کرده‌اند که بزرگسالان به طور ایده‌آل باید چه هدفی را از نظر فعالیت داشته باشند، حتی اگر به این اهداف دقیق نرسند، همچنان احتمالاً از انجام فعالیت‌های بدنی سود خواهند برد.
به عنوان مثال، انجام ورزش به مدت ۱ ساعت در روز همچنان برای شما مفید است، حتی اگر دقیقاً دو ساعت در روز ورزش نکنید.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان